Verslavingsmarketing

“Verslavingsmarketing' is een zin die ik een paar jaar geleden begon te gebruiken terwijl ik in de rij stond voor mijn drankje Starbucks. Ik observeerde de massa mensen die bijna wanhopig leken op zoek naar hun dagelijkse (zo niet frequentere) dosis cafeïne. Op dat moment besefte ik de echte kracht van een van Starbucks' belangrijkste zakelijke drijfveren, zo niet hun meest kritische zakelijke drijfveer: Starbucks verkoopt producten die inspelen op de verslavende neigingen van mensen. Wat Starbucks beter heeft gedaan dan veel andere verslavende marketeers, is dat ze het ook cool en trendy maken om aan je verslaving te bezwijken.

In de blogpost van vandaag zal ik verslaving onderzoeken als een belangrijke succesfactor in het bedrijfsleven.

Merken hebben altijd rekening gehouden met onze emoties en ze gezien als associatieve triggers – de tactieken die ik beschrijf zijn duidelijk niet nieuw. Dat gezegd hebbende: is deze praktijk de grens overschreden wanneer verslavende neigingen worden uitgebuit voor winst? Is dit alleen maar creatieve branding en intelligente marketing, of zijn wij slechts schapen die naar de slacht worden geleid? Het is niet mijn bedoeling om oordelen te vellen of conclusies te trekken, maar om je alleen maar te laten worstelen met de volgende vraag: ben je een verslaafde, een opdringer of allebei, en zo ja, hoe denk je daarover?

Toen ik op school zat, gaven professoren economie lezingen over het gebruik van vraag- en aanbodfactoren zakelijk voordeel creërenHoogleraren uit de bedrijfskunde zouden de sterke punten van de terugkerende waarde en stabiliteit van verbruiksartikelen onder de aandacht brengen, hoogleraren in marketing zouden de voordelen van klantloyaliteit en relatiemarketing omarmen, maar ik kan me nergens herinneren dat ik me heb kunnen inschrijven voor een businessclass over verslaving. Als je echter aan ‘verslavingsmarketing’ denkt, zul je snel beseffen wat de ‘media-pushers’ op Madison Avenue en de productontwikkelings- en marketinggoeroes in de zakenwereld al jaren weten: alle mensen hebben hun unieke reeks kwetsbaarheden, die wanneer creatief en effectief geëxploiteerd, zal dit leiden tot sterke verkopen en krachtige merken.

Als ik over dit onderwerp nadenk met betrekking tot de berichtgeving in de media, herinner ik me dat de Indiase regering een paar jaar geleden probeerde Coca-Cola en Pepsi te dwingen de formules van hun populaire drankproducten bekend te maken. Een van de aanklachten die bij het Indiase Hooggerechtshof werden geheven, was dat cola- en Pepsi-producten verslavend en ongezond waren. Hmmm... Recenter zijn er een aantal energiedrankjes en voedingssupplementen uit de winkelschappen gehaald vanwege de gevaren voor de gezondheid die worden veroorzaakt door verslavende consumptie.

Bestudeer de volgende representatieve lijst van succesvolle bedrijven en/of bedrijfstakken en kom tot uw eigen conclusie over de vraag of deze bedrijven of bedrijfstakken ten prooi vallen aan de verslavingen van consumenten over de hele wereld om hun inkomsten te genereren:

• Las Vegas – De slogan “Wat er in Vegas gebeurt, blijft in Vegas” is geschikt voor vrijwel elke mogelijke verslaving onder de zon…Sin City doet zijn reputatie eer aan.
• Tag Bodyspray – De recente commerciële campagne van Tag heeft de uitdrukking 'Sex Sells' naar een geheel nieuw niveau getild. In deze campagnes hoeft een adolescente man zichzelf alleen maar te besproeien met het Tag-product en hij wordt onmiddellijk aangevallen door hordes aantrekkelijke jonge vrouwen. Als je een tienerzoon hebt, kun je er zeker van zijn dat Tag zijn favoriete parfum is.
• De bier- en alcoholindustrie – Het zal moeilijk zijn om een bier- of alcoholbedrijf te vinden dat de consumptie van hun drank niet afschildert als het belangrijkste ingrediënt voor een levensstijl van snelle auto's, mooie vrouwen, succesvolle carrières, enz.
• De tabaksindustrie – De tabaksindustrie is publiekelijk onder vuur genomen vanwege het verkopen van producten die de verslavende effecten van nicotine benutten, en zelfs met alle bekende gezondheidsrisico's waarmee rokers worden geconfronteerd, is de verslavende aard van het product in veel gevallen groter dan het vermogen van mensen om een logische beslissing te nemen .

Ik denk niet dat iemand de voorbeelden in de bovenstaande lijst zal betwisten, omdat ze duidelijk inspelen op de verslavende neigingen van de consument. Maar hoe zit het met de meer subtiele kant van de verslavingswereld? Gebruikt Starbucks niet dezelfde verslavende zakelijke tactieken als de hierboven genoemde sectoren? Hoe zit het met andere fastfoodrestaurants? Hoe zit het met bedrijven in de luxeproductensector? Bedrijven die hoogwaardige producten en diensten verkopen spelen in op de elitaire houding van dit segment, waardoor consumenten uitspraken kunnen doen over hun sociaal-economische status op basis van de producten die ze kopen. Speelt dit niet ook in op verslavende neigingen?

Oké, nu zal ik wat dichter bij huis gaan en de schijnwerpers op mezelf richten. Hoe zit het met de waardepropositie van mijn bedrijf? Wij verkopen succes… Is het niet mogelijk om succes als een verslaving te beschouwen? Hoe zit het met sociaal netwerken industrie? Zijn sociale netwerkers en bloggers verslaafd aan de interactie, aandacht, etc. die het sociale mediaplatform biedt? Hoewel ik nog wel even door kan gaan, denk ik dat mijn punt gemaakt is.

Ik impliceer zeker niet dat alle consumenten verslaafden zijn, noch impliceer ik dat alle bedrijven 'pushers' zijn, maar ik wijs erop dat verslavingsmarketing verkoopt en dat veel bedrijven dit als een strategisch voordeel gebruiken. Sterker nog, ik geloof dat het bewijs duidelijk is dat een bedrijf een sterk strategisch voordeel op het gebied van duurzaamheid kan creëren als het geen ethische tekortkoming ontdekt in wat ik 'verslavingsmarketing' heb genoemd.

Het komt erop neer dat ik graag reis en films kijk, en ik denk niet dat ik daardoor een escapist ben. Ik heb een voorliefde voor Starbucks, vooral venti caramel frappucino's, en ik denk niet dat ik een cafeïneverslaafde ben (misschien wel een suikerverslaafde), en ik waardeer mooie kleding en kwaliteitsauto's en ik geloof niet dat dat mij een sociaal persoon maakt. elitair. Ik ben echter ook gaan beseffen dat mijn waargenomen verslavende neigingen duidelijk worden belaagd door creatieve en intelligente marketing- en productontwikkelingsinspanningen.

Ik laat je achter met de volgende vragen om over na te denken:

• Wat is het verschil tussen plezier en verslaving?
• Vindt u dat ‘verslavingsmarketing’ ethisch is?
• Neemt uw bedrijf deel aan verslavende marketingstrategieën en -tactieken? En;
• Wanneer heb je voor het laatst een aankoop gedaan op basis van je verslaving?

Wat zijn uw gedachten?