Het advocaat-cliënt privilege is een vaak besproken en veelal onbegrepen juridisch raadsel. Het is mijn ervaring dat veel zakenmensen geen duidelijk inzicht hebben in wanneer dit voorrecht bestaat en wanneer niet. Deze mogelijkheid tot verwarring kan er soms toe leiden dat consumenten van juridische diensten denken dat hun juridische zaken beschermd zijn, terwijl dat niet het geval is... Sterker nog, ik had vorige week een interessant gesprek met een cliënt die mij vroeg of er een geheimhoudingsovereenkomst (NDA) was noodzakelijk bij de omgang met een nieuw advocatenkantoor. Wat hij eigenlijk probeerde te vragen was of de advocaat een professionele wettelijke verplichting had om de vertrouwelijkheid van zijn informatie te bewaren, of dat hij aanvullende bescherming nodig had.
Pogingen om het advocaat-cliënt privilege te definiëren zijn geen eenvoudige taak, omdat er verschillende zaken in overweging moeten worden genomen bij het bepalen of dit wel of niet bestaat. Er zijn verschillen tussen de wettelijke parameters en beperkingen die het privilege beheersen, en de ethische verplichtingen van een advocaat op het gebied van vertrouwelijkheid, die breder van omvang kunnen zijn. Deze kwestie wordt verder gecompliceerd door het feit dat interpretaties van legal privilege kunnen variëren op basis van juridische jurisdicties... een voorbeeld zou kunnen zijn dat de New York State Bar Association privilege anders interpreteert dan de Florida State Bar Association enzovoort...
In het algemeen is het eerste dat moet gebeuren voordat er sprake is van een advocaat-cliënt privilege, de totstandkoming van een advocaat-cliënt relatie. Hoewel dit niet automatisch gebeurt omdat er informatie wordt gedeeld of er een gesprek plaatsvindt, kan in sommige gevallen (die per rechtsgebied kunnen verschillen) openbaarmaking die plaatsvindt ‘in afwachting van’ een aanstaande rechtsverhouding in aanmerking komen.
Zoals hierboven vermeld, zijn privilege en vertrouwelijkheid twee afzonderlijke kwesties. Alles wat onder het juridisch privilege valt, is vertrouwelijk, maar vertrouwelijkheid strekt zich uit tot bredere gebieden dan alleen de zaken die onder het legal privilege vallen. Onder vertrouwelijkheid wordt verstaan de verplichting van de advocaat om niet vrijwillig informatie aan een derde bekend te maken. Privilege verwijst naar een recht van de cliënt dat de advocaat in staat stelt informatie achter te houden, zelfs onder dwang (ontdekking, dagvaarding, enz.), tenzij wettelijke uitzonderingen anders bepalen.
Een ander punt om in gedachten te houden is dat het advocaat-cliënt-privilege normaal gesproken alleen betrekking heeft op zaken die betrekking hebben op de praktijk van het recht. Met andere woorden: als u een bepaalde zakelijke/persoonlijke kwestie openbaar maakt aan een advocaat die geen geldige juridische gevolgen heeft, kan de advocaat zich niet beroepen op privileges om een dergelijke openbaarmaking te beschermen. Dit betekent dat u dat niet kunt gewoon informatie dumpen en documenten over uw advocaat zonder geldige juridische reden en claim vervolgens het defensieve argument van privilege. Bovendien mag het vanzelfsprekend zijn dat u geen gebruik kunt maken van het advocaat-cliënt privilege in afwachting van een misdrijf.
Het beste wat u kunt doen als u probeert vast te stellen of er al dan niet sprake is van een advocaat-cliënt privilege, is het aantonen van het bestaan van een formele advocaat-cliënt relatie. Dit kunt u het beste bereiken door het opstellen van een opdrachtbrief met uw advocaat, waarin de reikwijdte van de relatie wordt vastgelegd. Als u uw advocatenkantoor een geheimhoudingsverklaring kunt laten ondertekenen, zal dit de reikwijdte van uw bescherming met betrekking tot vertrouwelijkheid alleen maar vergroten. Ten slotte kunt u bij twijfel eenvoudigweg aan uw advocaat vragen of uw aanstaande openbaarmaking als bevoorrechte informatie kan worden behandeld.
Deze website maakt gebruik van cookies.
