“De zwakken kunnen nooit vergeven.
Vergeving is een eigenschap van de sterken.”
~ Mahatma Gandhi
Vandaag schrijf ik over een onderwerp waarover zelden wordt gesproken in het leiderschapsdomein, vooral onder bedrijfsleiders. Voordat u het idee uit de kast haalt, wil ik het graag verder uitleggen.
In de film Spiderman 3Peter Parker droomt van moorddadige wraak op de man die zijn oom Ben neerschoot en doodde. Wanneer het slijk van onvergevingsgezindheid zich aan hem hecht, verandert zijn Spiderman-kostuum in zwart. Zijn tante May, een toonbeeld van vergeving, heeft hele wijze, profetische woorden voor hem: Wraak is een gif dat ‘ons kan overnemen en ons in iets lelijks kan veranderen.’
Wat Peter uiteindelijk ontdekt is dat wraak, net als zijn Spiderman-pak, niet iets is dat gemakkelijk naar believen kan worden aan- en uitgetrokken. Omdat hij weet dat hij er vrij van moet zijn, anders voor eeuwig verloren, heeft hij genoeg inzicht om een manier te vinden om bevrijd te worden door de hand te reiken naar God.
De afbeelding van Peter's wanhopige worsteling met het slijkpak bevordert niet het idee dat vergeving gemakkelijk komt. Als hij eindelijk vrij is, vindt er een rituele wassing plaats. Hoewel het sijpelpak verdwenen is, blijft de wraak bestaan en wordt er gezocht naar een ander slachtoffer.
Net als Spiderman ontdekte ik hoe woede en onvergevingsgezindheid kunnen veranderen van dienaar in een slaaf. Een paar jaar geleden was ik verwikkeld in een lang, uitputtend geschil, en na enige tijd besefte ik dat de persoonlijke en financiële kosten te hoog waren. Mijn woede en bitterheid, die mijn leven begonnen te verteren en beheersen, begonnen een eigen leven te leiden. Ik werd erg angstig, kon 's nachts niet slapen en mijn gezondheid begon achteruit te gaan. Net als Spiderman leek ik nauwelijks op de tevreden en kalme persoon die ik vroeger was. Toen er uiteindelijk geen uitweg meer leek te zijn, werd ik erg moe en extreem gefrustreerd en had ik zin om het op te geven.
Maar ergens in mijn wanhoop herinnerde ik me het vers ‘Regel de zaken snel met je tegenstander… anders kost het je je laatste cent.’ Die sterke innerlijke stem hielp me om de kwestie los te laten en te vergeven, en ik voelde onmiddellijk een enorm gevoel van opluchting en vrijheid.
Voor alle duidelijkheid: vergeving betekent niet dat je de klacht accepteert of dat een partij gelijk of ongelijk heeft. Het betekent het loslaten van de behoefte van het ego aan wraak en gelijk hebben om de andere partij ongelijk te geven.
Mijn ervaring van vergeving was vrijwillig en het opzettelijk vervangen van negatieve toestanden van woede, angst en onvergevingsgezindheid met een meer constructieve staat geassocieerd met empathie. Ik kon vergeving bereiken door de volgende vijf stappen:
1. Denk terug aan de pijn: Dit was gemakkelijk voor mij omdat ik mijn dagelijkse lijden nog moest ontkennen.
2. Empathie: Ik kon me inleven en de kwestie vanuit het standpunt van de andere partij bekijken.
3. Bied onzelfzuchtig het geschenk van vergeving aan: Ik herinnerde me dat ik vaak anderen pijn deed of beledigde, die mij later vergaven.
4. Beloof publiekelijk te vergeven: Ik vertelde mijn familie, mijn adviseurs en anderen dat ik de kwestie had laten varen.
5. Vriendelijke herinneringen: Om te voorkomen dat ik in woede terugviel, moest ik mezelf er voortdurend aan herinneren dat ik vergeven had.
Er zijn veel voordelen van vergeving. In zijn boek Sociale intelligentieDaniel Goleman onthult dat het vergeven van iemand tegen wie we wrok koesteren de biologische reactie omkeert. Het verlaagt onze bloeddruk en hartslag, het niveau van stresshormonen, en vermindert pijn en depressie. Veel mensen voelen zich ook minder gekwetst en melden een substantiële daling van de fysieke symptomen van trauma, zoals slechte eetlust en slapeloosheid.
Vergeving genereert een hersteld gevoel van persoonlijke macht dat de weg kan vrijmaken voor toekomstige verzoening.
Hartelijk dank voor het lezen van dit bericht. Ik nodig u uit om uw opmerkingen over dit onderwerp te delen, aangezien dit van toepassing is op uw persoonlijke leven en werkplek.
Deze website maakt gebruik van cookies.