Categorieën: Bedrijf

Het probleem met coachen

De tirade van vandaag bouwt zich al een tijdje in mij op. De tekst die nu volgt zal bij een aantal mensen uit mijn beroep niet in goede aarde vallen, maar ach, dat heeft mij nog nooit tegengehouden. Tijdens een recent interview werd mij gevraagd hoe ik over het beroep van coach dacht – ik noemde mezelf gekscherend een coaching-ketter en zei verder dat ik het woord “echt niet leuk vind”coach” als omschrijving voor wat ik doe. De waarheid is dat, hoewel ik absoluut dol ben op wat ik doe voor de kost, ik niet overdreven gecharmeerd ben van de industriële normen en de status quo. Dat gezegd hebbende, heb ik besloten de post van vandaag te wijden aan het bieden van een beetje context aan de hierboven genoemde soundbites. In de tekst die volgt, ga ik mijn visie delen over waarom ik denk dat we de definitie van coaching moeten heroverwegen...

Ik denk dat het voor ons allemaal gezond is om van tijd tot tijd de balans op te maken van ons beroep. Ieder van ons moet onder de loep nemen of de sector waarvan we kiezen deel uit te maken zich in de goede of de verkeerde richting beweegt, of onze persoonlijke inspanningen bijdragen aan de vooruitgang of de achteruitgang van ons beroep, en in de geval van coaching, de opmars van de ondergang van onze klanten. Dus ik heb een vraag voor je, en ik wil dat je brutaal eerlijk bent met je antwoord – als je het woord ‘hoort’coach'gebruikt buiten de sportwereld, wat is je onderbuikreactie? Waarschijnlijk hetzelfde als de mijne – niet zo goed.

Coaching is een van de snelst groeiende beroepen ter wereld. Ik heb even snel op Google gezocht naar de term bedrijfscoach en ontving 116 miljoen geretourneerde resultaten – als dat je niet bang maakt, zou dat wel moeten. Er is letterlijk geen barrière voor toegang tot het coachingsvak en dat blijkt. Hoewel je geen diploma nodig hebt om coach te worden, zul je geen tekort vinden aan organisaties die je hun certificeringen willen verkopen. Een willekeurig aantal franchise-coachingaanbiedingen kan worden gekocht tegen betaalbare prijzen, er zijn talloze banden met het populaire coachingmerk du jour beschikbaar voor de vraag, of als al het andere niet lukt, kunnen coaches het gewoon alleen doen als solo-beoefenaar – hoe meer hoe beter, rechts?

Een van mijn grootste ergernissen bij coaching is al het onbeduidende en haarkloverij dat gepaard gaat met het definiëren van wat een coach wel of niet is. Er heerst een echte elitaire houding in de sector, die eerder procesgericht is dan procesgericht klantgericht. Naar mijn mening is dit een grote vergissing. Een coach is een professional die beter in staat is om aan de behoeften en verwachtingen van de cliënt te voldoen door een aantal verschillende methodologieën te gebruiken, gebaseerd op de specifieke kenmerken van de betreffende situatie. Laat ik zo bot mogelijk zijn: coaching gaat niet over de coach, het gaat over de cliënt. Het gaat niet om het proces, maar om de resultaten. Het gaat niet om definities, het gaat om mensen.

Coaching gaat over het leveren van wat de klant nodig heeft – het gaat niet over een leuke reeks vragen die je tijdens een certificeringscursus hebt opgepikt. Het probleem met het beroep van coach is dat het in het algemeen een wijdverbreide overtuiging is (althans onder coaches) dat een goede businesscoach geen specifieke zakelijke expertise en ervaring hoeft te hebben op hetzelfde gebied als de persoon die de coaching ontvangt, om kwaliteit bieden zakelijke coachingdiensten. Hmmm…Bovendien wordt ook algemeen aanvaard dat coaching berust op het professionele gebruik van een specifiek scala aan taalvaardigheden, zoals gerichte herformuleringen en het oordeelkundige gebruik van krachtige vragen met als doel cliënten te helpen hun perspectief op een kwestie of ambitie te veranderen, en daarbij "ontdekken" verschillende oplossingen en opties, om hun doelen te bereiken.

Oké, eens kijken of ik dit begrijp… een goede coach heeft niet per se ervaring nodig, maar als hij of zij echt goed kan luisteren, kan herhalen wat de cliënt vertelt, en een paar goede vragen kan stellen, dan kunnen ze dat op wonderbaarlijke wijze doen. leid een cliënt naar het ah-ha-moment dat zijn leven en carrière transformeert. Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk dat je mijn frustratie begint te begrijpen.

Misschien ben ik ouderwets, maar ik probeer te voorzien advies en raad voor een cliënt zonder de ervaring dat hij in zijn of haar schoenen moet lopen, is een recept voor een ramp. Ik heb meer dan een paar opdrachten gehad die tot stand zijn gekomen als gevolg van de noodzaak om het bloedbad en de verwoesting te herstellen die zijn ontstaan door de implementatie van adviezen of ideeën die zijn gegenereerd door een goedbedoelende maar ongekwalificeerde ‘coach’.

Vanuit mijn perspectief moet een coach over de ervaring en het trackrecord beschikken om te zijn wat de cliënt nodig heeft, en om welke rol dan ook te spelen die de meeste waarde voor de cliënt zal toevoegen. Coaching gaat niet over esoterische definities, geschreven vragen of standaardprocessen. Het gaat veeleer om het hebben van de beproefde ervaring om een verschil te maken. Als je als coach niet over de ervaring beschikt om iemand door de gevarieerde contextuele nuances en situationele complexiteiten te loodsen die in welke zakelijke omgeving dan ook bestaan, dan kun je niet doen alsof je dat wel hebt.

Zoals ik al eerder zei, ik hou echt niet van de voorwaarden coach en mentor als descriptoren voor wat ik doe, aangezien die labels vaak een zeer beperkte indruk geven van wat er nodig is om resultaten voor klanten te leveren. Zeker, in sommige gevallen coach en begeleid ik, maar de meeste van mijn klanten zien mij gewoon als hun dichtstbijzijnde persoonlijke adviseur. De beste coaches die ik ken, zijn in staat een mix van persoonlijk en professioneel advies te geven. Ze kunnen de rol spelen van ambassadeur, afgezant, beïnvloeder, coach, facilitator, bemiddelaar, lobbyist, buffer/schild, crisismanager, onderhandelaar, publicist, strateeg, tacticus, mentor, adviseur, adviseur, collaboratieve denker en in sommige gevallen partner, op basis van wat de klant nodig heeft.

Kortom...goede adviseurs zorgen ervoor dat dingen gebeuren en krijgen dingen gedaan in opdracht van hun cliënten, met als doel de verwezenlijking van alles mogelijk te maken, variërend van een enkele taak tot een levenslang doel. Ze doen wat de klant van hen verlangt als ze gekwalificeerd zijn, en als ze niet over de benodigde vaardigheden, competenties en ervaring beschikken, mogen ze de opdracht niet aannemen. Zo simpel is het. Het maakt mij niet zoveel uit of de cliënt wordt geholpen door mentoring, onderwijs, ontwikkeling, training, counseling, coaching, consulting of een combinatie van al het bovenstaande – het gaat mij erom dat hij of zij echte resultaten boekt.

Nu ik mijn standpunt heb uiteengezet, is het tijd voor u om uw mening te geven... wat zegt u ervan?

Verwant bericht: Het leiderschapsvacuüm

Mike Myatt

Mike Myatt is leiderschapsadviseur voor CEO's van de Fortune 500 en hun raden van bestuur. Hij wordt algemeen beschouwd als Amerika's Top CEO Coach en wordt door Thinkers50 erkend als een mondiale autoriteit op het gebied van leiderschap. Hij is de bestsellerauteur van Hacking Leadership (Wiley) en Leadership Matters… (OP), een leiderschapscolumnist van Forbes, en is de oprichter van N2Growth.

Laat een reactie achter