Af en toe komt er een moment waarop de samenleving een kruispunt bereikt – waar de situatie en/of omstandigheid zo duidelijk verandering vereist dat een populistisch mandaat – een “beweging" vindt plaats. Ik zou willen beweren dat we ons vandaag op precies zo’n kruispunt bevinden. Wij zijn in een leiderschapscrisis, en onze wereld lijdt enorm onder de handen van mensen die hun verlangen naar een egoboost, hun zoektocht naar macht en hun dorst naar hebzucht verwarren met leiderschap. Het is tijd om te zeggen dat genoeg genoeg is – het is tijd voor een leiderschapsbeweging.
Ik ben bang dat we een punt in de geschiedenis hebben bereikt waarop we misschien te laat zijn als we geen grens in het zand trekken en zeggen dat we persoonlijke exploits niet langer zullen tolereren als een slecht excuus voor leiderschap. Is dit een overdreven reactie? Ik denk het niet. Het is niet zo moeilijk om te stellen dat leiderschap eerder is overgedragen dan geëvolueerd. Als je zelfs maar oppervlakkig aandacht schenkt aan de media en de gebeurtenissen in de wereld, lijkt het erop dat degenen die een persoonlijke agenda dienen veel groter zijn dan degenen die iets dienen dat groter is dan zijzelf. Het punt is: we zullen het nooit allemaal eens worden over wat leiderschap wel of niet is, maar ik denk dat de meeste redelijke mensen het erover eens zullen zijn dat het tijd is voor verandering.
Waarom doet dit er allemaal toe? Omdat leiderschap is belangrijk… Of het nu door boosaardigheid of naïviteit is, degenen die het misbruik van leiderschap misbruiken of tolereren, brengen ons allemaal in gevaar… Slecht leiderschap verlamt bedrijven, ruïneert economieën, vernietigt gezinnen, verliest oorlogen en kan de ondergang van naties veroorzaken. De vraag naar echte leiders is nog nooit zo groot geweest – als de samenleving het belang van leiderschap verkeerd begrijpt, en als de wereld niet-leiders ten onrechte als leiders bestempelt, zijn we er allemaal slechter aan toe.
Het is tijd voor een leiderschapsbeweging die betrokkenheid, een open dialoog en openhartige gesprekken belangrijker vindt dan persoonlijk gewin. Een beweging is een zaak die groter is dan jezelf; het is eerder een populistische vloedgolf dan een elitaire academische exercitie. Een beweging is opzettelijk, gepassioneerd en gericht op actie. Een beweging vereist een visie die inclusief is, collaboratief en servicegericht. Bovenal vereist een beweging mensen die zich inzetten voor verandering.
Het is tijd voor minder gepraat en meer actie. Leiderschap gaat niet over de macht en de lofbetuigingen die aan de leider worden toegekend, het gaat over de verbetering van degenen die de leider dient. In essentie gaat leiderschap over mensen. In de kern gaat leiderschap over het verbeteren van de status quoen het inspireren tot het creëren van positieve verandering. Zolang positionele en filosofische argumenten belangrijker zijn dan voorwaartse vooruitgang, zolang gelijkheid gewaardeerd wordt boven kwetsbaarheid en openstaan voor nieuwe gedachten, zolang ego verheven wordt boven empathie en mededogen, zolang retoriek meer waarde heeft dan prestatie , en zolang we deze dingen als acceptabel gedrag tolereren, zullen we allemaal lijden onder de handen van slecht leiderschap.
Dus wat nu? Ik ontving onlangs een bericht van Steve Farber (@stevefarber) waarin hij mij vraagt een petitie te ondertekenen waarin hij zich ertoe verbindt te omarmen wat hij ‘Extreem leiderschap“. Ik respecteer Steve als leider, en deze petitie vond op filosofisch vlak weerklank bij mij – ik heb hem ondertekend. Maar ik moet toegeven dat ik me afvroeg: wat nu? Wat gebeurt er na de ondertekening? Steve kennende, ben ik er zeker van dat hij plannen heeft om platitudes in daden om te zetten, om degenen die een verschil willen maken ertoe te bewegen daadwerkelijk een verschil te maken. Het begint echter allemaal met een eerste stap. Ik zou je willen aanmoedigen om Steve's petitie te tekenen.
Bovendien zou ik je willen aanmoedigen om persoonlijke en professionele veranderingen door te voeren. Het is tijd om het triviale achterwege te laten en een hoofdvak in de hoofdvakken te gaan studeren. We moeten de beste leiderschapsgeesten bij elkaar brengen – ik heb het niet over gelijkgestemde denkers, maar over grote denkers – diepzinnige denkers, die openstaan voor het uitdagen van wat als ‘normaal’ wordt beschouwd, met als doel het verouderde denken te doorbreken. We moeten dialoog voeren en debatteren, maar bovenal moeten we luisteren, leren en handelen. We moeten ons concentreren op wat er mis is met leiderschap en dit oplossen. Ik zou je dat willen vragen een betere leider worden en maak de mensen om u heen bewust van de grote behoefte die we hebben aan een beweging van leiderschap. Dit is waar we beginnen.
Gedachten?
Deze website maakt gebruik van cookies.
