Met alle aandacht en nadruk die daaraan wordt besteed leiderschapIk heb een paar vragen voor je: waarom noemen zoveel mensen zichzelf leiders, terwijl er zo weinig echt grote leiders zijn? Hoe meet je goed leiderschap? En tot slot: is er een rode draad die degenen die als grote leiders worden gezien, onderscheidt van de massa van degenen die leidinggevende posities bekleden? Hoewel je veel dingen kunt meten bij het beoordelen van een leider, onderscheiden grote leiders zich van de massa op basis van de impact van de som van hun prestaties. Het zijn niet de eigenschappen of kenmerken van een leider die hem geweldig maken; het gaat erom hoe hij deze toepast. Het punt is: het maakt niemand echt uit of je over de juiste hulpmiddelen beschikt als je niet weet hoe en wanneer je ze moet gebruiken...
Vreemd genoeg, en hoewel er zeker uitzonderingen op elke regel bestaan, beschouwen de meeste grote leiders zichzelf niet als zodanig. Ik wil hier geen bubbels laten barsten, oké, ja dat doe ik – Het zijn niet de zelfbeoordelingen die goed leiderschap definiëren.
Het is niet wat jij denkt dat er toe doet. Het gaat erom hoe die beïnvloed door uw leiderschap denk en voel over jou. Onbeduidende leiders, gehate leiders en mislukte leiders hebben allemaal één ding gemeen: zij beschouwen leiderschap als een zoektocht naar persoonlijke glorie. Grote leiders daarentegen hebben een doel dat verder gaat dan zichzelf: ze hebben de neiging leiderschap te zien als een middel om iets van betekenis te bereiken ten behoeve van anderen.
Als ik terugkijk op mijn ervaring met leiders, merk ik dat één ding de neiging heeft om groot leiderschap meer in de schijnwerpers te zetten dan welk ander ding dan ook: tijd. Hoe een leider de tand des tijds doorstaat, is de enige definitieve validatie van bekwaamheid en prestatie. De realiteit is dat grote leiders zelden eendagsvliegen zijn. Iedereen kan geluk hebben (ik heb zeker af en toe geprofiteerd van dom geluk), maar geluk alleen leidt niet tot succes op de lange termijn. Net zoals geluk je niet tot een groot leider maakt, zal een beetje pech een groot leider niet tegenhouden. Geluk, goed of slecht, is weinig meer dan een gebeurtenis die moet worden beheerd – het is niet iets dat jou als leider definieert. Als je het spreekwoordelijke 'succes van de ene op de andere dag' onderzoekt, zul je ontdekken dat hun reis allesbehalve van de ene op de andere dag was. In de meeste gevallen zul je merken dat de hype een snelle opkomst weerspiegelt, maar de waarheid onthult een opzettelijke, gerichte, aanhoudende inspanning.
Grote prestaties komen zelden snel tot stand – ze vereisen het karakter en de discipline die nodig zijn om de inspanning, focus, aandacht voor detail, waakzaamheid en vasthoudendheid te besteden die nodig zijn om de klus te klaren. Grote leiders tonen consistentie, tonen uithoudingsvermogen en blijven op koers – ze geven nooit op. Grote leiders kunnen van koers veranderen door strategieën, tactieken of methodologieën te veranderen, maar ze geven niet op. Als je wilt slagen als leider, is dat gemakkelijker dan je zou denken... geef gewoon niet op. Haal de excuses, rationalisaties en rechtvaardigingen weg, en het enige dat jou en het bereiken van je doelstellingen in de weg staat, is wat je elke ochtend naar je terug ziet staren als je in de spiegel kijkt.
Dus wat onderscheidt de leiders die nooit opgeven van degenen die dat wel doen? Het komt neer op het bezitten van een gemoedstoestand die weigert te verliezen – na te denken zullen over vaardigheid. Grote leiders hebben een ‘nooit zeggen’-mentaliteit die de zaak boven eigenbelang plaatst, passie boven trots, nederigheid boven hoogmoed en mensen boven het proces. Ik ben een grote fan van de Die hard films, en het enige wat je moet bewonderen aan de hoofdpersoon, detective John McClain (gespeeld door Bruce Willis), is dat hij, ongeacht de obstakels die hij tegenkomt, maar niet opgeeft. Toegegeven, het bovengenoemde voorbeeld van vastberadenheid tegen alle verwachtingen in komt van een fictief personage, maar feit is dat succesvolle leiders spelen om te winnen. Ze geven zich niet over aan halfslachtige pogingen die gedoemd zijn te mislukken, maar kiezen ervoor om al hun inspanningen en energie te richten op het volbrengen van hun missie.
Veel inspirerender dan het fictieve voorbeeld hierboven is de recente prestatie van de Amerikaanse Spec Ops bij het voor de rechter brengen van Osama Bin Laden. Dit was niet het resultaat van een snelle, gemakkelijke oplossing, maar eerder het hoogtepunt van inspanningen die drie presidenten, tien jaar en de opoffering van velen besloegen. De inzet en vastberadenheid die getoond worden door het Amerikaanse leiderschap, de inlichtingendiensten, en vooral door ons leger, is een voorbeeld van missiefocus en uithoudingsvermogen. Geweldige resultaten vereisen grote inspanningen, grote vastberadenheid, grote moed en een groot verlangen om af te maken wat begonnen is.
Het echte doel van de post van vandaag is erop te wijzen dat iedereen een groot leider kan worden, maar de realiteit is dat de meeste mensen dat niet doen. Ze kiezen ervoor om een nederlaag te accepteren, ze spelen niet om te winnen, ze zijn niet bereid te doen wat nodig is om succesvol te zijn – ze stopten. Stoppen is een verleiding waar we allemaal voortdurend mee worden geconfronteerd. De reden dat zoveel mensen het slachtoffer worden van opgeven, is omdat ze dat kunnen. Simpel gezegd: stoppen is een van de gemakkelijkste dingen om te doen in het leven. Als je je ogen van de bal afwendt, al is het maar voor even, dan is voor de meeste mensen het enige dat nodig is om de handdoek in de ring te gooien: een vleugje woede, vernedering, paniek, afwijzing, stress, frustratie, pijn, pijn, jaloezie, verdriet of doodsangst. Kijk terug op jouw leven, of op dat van anderen, en je zult talloze voorbeelden tegenkomen van mensen die de makkelijke weg kozen en er gewoon mee ophielden.
Ik zou zeker een complexer beeld kunnen schetsen van wat er nodig is om succesvol te zijn door esoterische managementtheorieën aan te halen, maar de waarheid is dat succesvolle leiders niet opgeven voordat de klus is geklaard. Ze besteden geen tijd aan het klagen over de uitdagingen en obstakels, maar besteden hun tijd aan het oplossen van problemen en het creëren van oplossingen. Als het doel is om naar de andere kant van de muur te gaan, maakt het ze niet zoveel uit of ze over de muur, onder de muur, rond de muur of door de muur gaan... het gaat ze er alleen maar om om de andere kant te bereiken. Hoewel ze misschien wat tijd besteden aan het evalueren van de meest efficiënte strategie om aan de andere kant van de muur te komen, zal het uiteindelijk hun focus en vastberadenheid zijn op het overwinnen van de uitdaging dat zal hun succes bepalen. Heb jij het in je om op koers te blijven?
Gedachten?
Deze website maakt gebruik van cookies.
