Nee, ik ben er niet alleen beter uit gaan zien... Ik heb de komende weken een druk reisschema en heb een paar vrienden ingeschakeld om tijdens mijn afwezigheid gastenposts te plaatsen. De eerste is Wally Bock, die er, hoewel ik senior ben, tien jaar jonger uitziet. Ik haat dat echt, maar ik dwaal af... Voor degenen onder jullie die Wally niet kennen: er staat je een echte traktatie te wachten. Wally is een doorgewinterde professional die bekend staat om zijn scherpe inzichten op het gebied van leiderschap en management. De verborgen bonus is dat Wally ook een van de beste schrijvers is die ik ken. Wally is de auteur van verschillende boeken en De ondersteuningskit voor de werkende supervisor. Hij deelt ook zijn advies en informatie voor leiders op alle niveaus binnen de organisatie Driesterrenleiderschapsblog, en je kunt Wally volgen op Twitter @wallybock. Het bericht van vandaag van Wally gaat over het gebruik scherpzinnige vragen om een effectiever leider te worden. Genieten…
Ik ben een herstellende 'Ik heb-alle-antwoorden'-baas. Toen ik begon, dacht ik dat dit mijn taak was. De mensen die voor mij werkten, kwamen met vragen. Ik zou ze, in mijn grotere managementwijsheid, beantwoorden. Het duurde veel te lang voordat ik ontdekte dat het hebben van alle antwoorden een faciliterend gedrag is. Het stelt uw teamleden in staat en moedigt hen aan om het zelf nadenken en het delen van ideeën op te geven. En het creëert een cultuur van afhankelijkheid die uw werklast verhoogt en de productiviteit van uw team verlaagt.
Ik had beter moeten weten. Mijn vader was predikant en we organiseerden vaak diners en recepties voor leden van de kerk. Voor elke bijeenkomst bereidde mijn moeder mijn zus en mij voor met de vragen die we aan elke gast konden stellen. De vragen zouden de gast aanmoedigen om te praten. Er waren twee uitkomsten. Ten eerste heb ik veel over veel dingen geleerd. Ten tweede kregen mijn zus en ik allebei een reputatie in de kerk als ‘uitstekende gesprekspartners.”
Vermijd wat ik 'mevrouw' noem. McKinley-vragen. Mevrouw McKinley was mijn lerares in de derde klas. Telkens wanneer mevrouw McKinley een vraag stelde, kon je van twee dingen zeker zijn. Je kon er zeker van zijn dat er een antwoord was. U kunt er zeker van zijn dat mevrouw McKinley het al had. Vragen stellen aan mevrouw McKinley is erger dan alleen maar de antwoorden krijgen. Uw teamleden zullen snel merken dat u alleen maar doet alsof u hun inbreng wenst.
Vragen vragen die deelname en ideeën aanmoedigen. Probeer vragen als: “Wat denk jij?” en “Hoe denk je dat we dat moeten aanpakken?” Stel open vragen die een gesprek stimuleren. Zo ontwikkel je relaties met je teamleden. Volg het advies van mijn moeder. Stel vragen over de dingen waarin uw teamlid geïnteresseerd is.
Stel vragen die u helpen een situatie grondig te analyseren. Amerikaanse managers hebben de neiging de analysefase over te slaan en direct tot actie over te gaan. De verleiding weerstaan. Stel vragen die onuitgesproken veronderstellingen uitroeien en identificeer alle belangrijke kwesties. Probeer een gestructureerde set, zoals het “Wie?” van de journalisten. "Wat?" "Wanneer?" "Waar?" "Waarom?" en hoe?" Of stel vragen die een verhaal vereisen om te beantwoorden. In plaats van 'Wat is het probleem?' vraag: “Wat is het verhaal van deze situatie?”
Stel reeksen standaardvragen die ervoor zorgen dat u alle belangrijke elementen van uw planning bestrijkt. Ik hou van een set die oorspronkelijk is gepubliceerd als Innovation Styles door Dr. William Miller. Zijn onderzoek identificeerde vier vragen die mensen stelden over verandering en innovatie. Hij ontdekte dat de mensen/projecten die succesvoller waren de neiging hadden om meer van de vier vragen te stellen.
In de huidige kenniseconomie zal het simpelweg niet werken om een 'Ik heb-alle-antwoorden'-baas te zijn. Gebruik in plaats daarvan vragen om alle hersenen bij het spel te betrekken en situaties snel en nauwkeurig te analyseren.
Met dank aan Wally voor het bericht van vandaag…
Deze website maakt gebruik van cookies.
