In mijn meest recente column op Forbes Ik besprak kort de waarde van witruimte in relatie tot ‘span of controle', maar vond dat het onderwerp een diepere duik verdiende. Hier is iets dat je misschien niet wilt horen, maar dat je zeker ter harte moet nemen: als je problemen hebt met het ordenen van je wereld, is dat de schuld van niemand anders dan die van jou. Het kan me niet schelen hoe druk je het hebt, maar het kan me wel schelen wat je bereikt – het eerste leidt niet altijd tot het laatste. Drukke leiders zijn dertien in een dozijn, maar zeer productief leiders zijn niet zo gebruikelijk. Een van de gemakkelijkste dingen die leiders kunnen doen, is meer afbijten dan ze kunnen kauwen.
Feit: slimme, getalenteerde leidinggevenden met een neiging tot actie zullen vaak meer op zich nemen dan nodig is. Deze leiders begrijpen de waarde van witruimte niet. De realiteit is het maximaliseren van de resultaten en het creëren van een zekerheid van uitvoering Het draait allemaal om focus, focus en nog eens focus. Het punt is: het is moeilijk om je te concentreren midden in de chaos. Een van de moeilijkste dingen die leiders kunnen doen, is leren witte ruimte te creëren. De beste leiders zijn degenen die begrijpen dat de meest productieve dingen vaak gebeuren tijdens opzettelijke perioden van isolatie die worden gebruikt voor zelfreflectie, introspectie en de strengheid van kritisch denken.
Hoewel de geest van een leider zich misschien het meest op zijn gemak voelt als hij/zij op de toekomst is gericht, kan hij/zij alleen in het hier en nu handelen. De kennis en vaardigheden die nodig zijn om welke onderneming dan ook onder de knie te krijgen, ontstaan alleen als we ons concentreren op wat we momenteel doen. Dit is de definitie van aanwezigheid, en pas als we in het heden opereren, kunnen echte creativiteit, groei en innovatie plaatsvinden. Het probleem met aanwezig zijn is dat veel leiders dit verwarren met alles zelf moeten doen. Heb je ooit contact gehad met iemand die zich bezighoudt met stilte door erin te springen en de gespreksleemte op te vullen? Hetzelfde gebeurt bij leidinggevenden die proberen elk open plekje op de agenda met activiteiten te vullen – dit is een grote vergissing.
Alle goede leiders zijn volwassen geworden en begrijpen dat ze volledig betrokken en aanwezig kunnen zijn en toch alleen kunnen zijn. Slimme leiders vullen hun agenda's niet met nutteloze activiteiten, ze plannen strategisch witruimte in, zodat ze zich kunnen concentreren op de inspanningen met het hoogste en beste gebruik.
Is je elastiekje zo strak uitgerekt dat het op het punt staat te breken? Efficiëntie en productiviteit werken niet op of zelfs maar in de buurt van hun capaciteit. In plaats van de productiviteitszone te betreden, wordt gewerkt met een capaciteit van ongeveer 60% tot 70%. Als u boven deze drempel werkt, ontstaat er meer stress, gebrek aan aandacht voor detail en verkeerde beslissingen. Het oude “Wat als ik maar ‘x’ aantal uren per week zou werken, waar zou ik me dan op concentreren?” oefening is een goede. Sterker nog, als je deze tekst aan het lezen bent, stop dan nu meteen en vergelijk je activiteit met je reflectieve gedachten: is wat je doet in lijn met je echte prioriteiten, of ben je in het onkruid gezogen?
Het is belangrijk dat leidinggevenden leren gerichte invloed toe te passen op een beperkt aantal activiteiten met het hoogste en beste gebruik, in plaats van voortdurend te schakelen tussen meerdere initiatieven. Weersta de verleiding om slechts een groot aantal uiteenlopende initiatieven te bevorderen en uw inspanningen te richten op de voltooiing van een paar doelstellingen met grote impact. De simpele realiteit is dat als je nieuwe verantwoordelijkheden blijft toevoegen aan een toch al vol bord, al je verplichtingen eronder zullen lijden. Ga de huidige uitdagingen het hoofd te bieden door uw hoofd gebogen te houden en gericht invloed uit te oefenen op de taak die voor u ligt. Leiders die zonder marges opereren, lopen meestal tegen de muur aan die ze het liefst willen vermijden.
Is het je opgevallen hoe sommige leiders waanzinnig en gestrest zijn en altijd van achteren spelen, terwijl anderen griezelig klem zitten en altijd een paar stappen voor lijken te zijn? Het is mijn ervaring dat leiders die in de laatste categorie vallen veel gebruik maken van hun gedachteleven, terwijl degenen in de eerste categorie hun tijd voor zichzelf lijken te verzaken in plaats van bezig te zijn. Slimme leiders hunkeren naar witte ruimte, terwijl onervaren leiders zich ongemakkelijk voelen bij open tijd.
Eén ding dat een moeilijke les kan zijn om te leren, is dat niet alle betrokkenheid noodzakelijk of productief is. Leiderschap en betrokkenheid gaan hand in hand, maar alleen als betrokkenheid een ontwerp is en niet standaard. Begrijp me niet verkeerd: er kunnen goede dingen gebeuren als je spontaan betrokken bent, maar als je zonder intentie en doel met anderen omgaat, leidt dit waarschijnlijk tot afleiding voor alle partijen. Bemoei je niet met je team alleen maar omdat je niet begrijpt hoe je je tijd verstandig kunt gebruiken. Als je dat wel doet, zul je een ergernis worden die bekend staat om het niet respecteren van anderen – dit is geen leiderschap.
Ik heb gemerkt dat de beste leiders harder voor zichzelf zijn dan wie dan ook ooit zou kunnen zijn. Sterker nog, zozeer zelfs dat de beste leiders zichzelf voortdurend beoordelen en zichzelf meedogenloos uitdagen. Ze genieten van hun eenzaamheid omdat het hen de mogelijkheid geeft om alleen te zijn met hun gedachten, hun logica uit te dagen, hun theorieën te verfijnen en de grenzen van hun intellect te testen. Het is tijdens deze rustige momenten dat leiders die bereid zijn eerlijk tegen zichzelf te zijn, hun eigen tekortkomingen en zwakheden zullen onderzoeken. Ze zijn voortdurend op zoek naar nieuwe manieren om met oude problemen om te gaan.
Misschien wel het krachtigste aan het creëren van witte ruimte is dat het anderen kansen biedt om in te grijpen en het niveau van hun bijdragen te verhogen. Wanneer leiders een stap terug doen en de verleiding weerstaan om alles zelf te doen, wordt hun organisatie versterkt. Wanneer leiders zich op hun gemak voelen zonder altijd iets te doen, bloeit de samenwerking op en neemt de productiviteit toe. Of witruimte u nu op individuele basis productiever maakt, of dat u de witruimte benut om operationele diepte en schaal te creëren, u bent beter af met witte kruiden dan zonder.
Deze website maakt gebruik van cookies.
