Leren van Eliot Spitzer

Het recente debacle rond de New Yorkse gouverneur Eliot Spitzer heeft de afgelopen dagen de krantenkoppen gedomineerd. Hoewel ik er al lang een punt van heb gemaakt om anderen niet te beoordelen, omdat het erg moeilijk is om de punten op afstand goed met elkaar te verbinden, ben ik ervan overtuigd dat er iets te leren is van elke grove beoordelingsfout. In de post van vandaag zal ik proberen om weg te blijven van persoonlijke beschuldigingen en zal ik u mijn mening geven over wat we kunnen leren van zo'n tragische en publieke fout...

Ongeacht hoe je over gouverneur Spitzer en zijn recente daden denkt, hij is tenslotte nog steeds meer dan een zakenman en politicus; hij is een mens die echtgenoot, vader en lid van de gemeenschap is. Zelfs als de feiten zich tegen iemand opstapelen en er geen twijfel bestaat over schuld of schuld, vind ik het altijd tragisch als de levens van mensen worden gereduceerd tot geroddel en insinuatie. Mensen zijn onvolmaakte wezens, en ik ben nog geen bedrijfsleider of politicus tegengekomen die er niet een paar kan opnoemen beslissingen waarvan ze wensten dat ze het niet hadden gemaakt. Het is nu eenmaal zo dat sommige fouten publiekelijker en tragischer zijn dan andere, en voor de meeste mensen is het veel gemakkelijker om met de vinger te wijzen naar degenen die in de schijnwerpers hebben gestaan dan om met hun eigen indiscreties om te gaan.

Het is ook belangrijk op te merken dat elk verhaal inderdaad minstens twee kanten heeft en dat wat in de media vaak als hard nieuws verschijnt, feitelijk redactioneel commentaar kan zijn dat wel of niet de realiteit van een bepaalde situatie weergeeft.

Bovendien zal het kennen van iemand die iemand kent u zelden nauwkeurige informatie geven over de feitelijke gebeurtenissen in een situatie... vooral als deze verhuld is in controverses.

Oké, ik klim even uit mijn zeepkist en geef je wat perspectief op de activiteiten van meneer Spitzer van de afgelopen dagen. Hoewel sommige van mijn opmerkingen hieronder specifiek betrekking hebben op mijn gedachten over de fouten van de heer Spitzer, zou ik u willen aanmoedigen een stapje terug te doen en het volgende commentaar te lezen met het grotere geheel in gedachten. Denk bij het lezen van de volgende opmerkingen ook na over uw kijk op mensen. over hoe je ervoor kiest om het leven in het algemeen te bekijken:

De feiten: Wangedrag is zeker wangedrag, en zelfs de beste bedoelingen rechtvaardigen afwijkend gedrag niet. Dat gezegd hebbende, hadden goede bedoelingen niets te maken met de acties van de heer Spitzer. Als de beschuldigingen bewezen blijken te zijn (wat het geval lijkt te zijn), zijn er federale misdaden gepleegd, is het publieke vertrouwen van zijn kiezers geschonden en is zijn familie verwoest. Of hij wel of niet wordt vervolgd, is hier niet echt de kwestie... Hij zal aftreden of worden afgezet, zijn droom om ooit president van de Verenigde Staten te worden is in vlammen opgegaan, zijn reputatie is geschaad, en het ergste van alles is dat hij emotioneel en zijn vrouw, drie tienerdochters en ook zijn uitgebreide familie psychologisch pijn gedaan.

Waarom dit gebeurde: Vanuit mijn perspectief is dit niet zomaar een geval van seksuele verslaving. Hoewel zijn persoonlijke indiscreties al jaren leken te duren, lijkt dit door mijn observatielens een geval te zijn van de ene slechte beslissing na de andere, nog verergerd door een uit de hand gelopen ego, trots, arrogantie, een verslaving aan macht, en mogelijk een extreem geval van narcisme dat grenst aan sociopathisch gedrag. Als alles gezegd en gedaan is, denk ik dat u tot de consensus zult komen dat de heer Spitzer het gevoel had dat hij boven de wet stond. Eliot Spitzer, rijk boven alle middelen, opgeleid aan Princeton en Harvard, een politieke kruisvaarder met zijn ogen gericht op het Witte Huis, voelde zich onoverwinnelijk.

Wat we hier allemaal van moeten onthouden: Niemand is onoverwinnelijk of staat boven de wet... Enkele opmerkelijke citaten lijken hier ook van toepassing te zijn: "trots komt vóór de val", "laat je ego geen cheques uitschrijven die je niet kunt innen", en "je zonden zullen je zeker vinden uit". In deze door media en technologie gedreven wereld zal niets lang geheim blijven. Of het nu is opgenomen in audio, video, IM-bestanden, telefoongegevens, creditcardgeschiedenis, e-mailarchieven, persoonlijke getuigenissen of een aantal andere forensische audittrajecten, NIETS IS ECHT PRIVAAT. Daarom is mijn suggestie dat u uw gedachten en daden zorgvuldig overweegt wanneer u beslissingen neemt over iets dat van groot belang is. Ik zou aanraden om elke zinvolle beslissing te onderwerpen aan de volgende lakmoesproef:

1. Voer een situatieanalyse uit: Wat motiveert de noodzaak van een beslissing? Op wie zal de beslissing van invloed zijn (zowel direct als indirect)? Welke gegevens, analyses, onderzoeken of ondersteunende informatie beschikt u om uw beslissing te valideren?
2. Onderwerp uw besluit aan publieke controle: Er zijn geen privébeslissingen Vroeg of laat zullen de details rond een beslissing waarschijnlijk naar buiten komen. Hoe zou u zich voelen als uw beslissing op de voorpagina van de krant zou verschijnen? Wat zou uw familie van uw beslissing vinden? Hoe zouden uw aandeelhouders, kiezers en werknemers van uw beslissing denken? Heeft u advies en/of feedback ingewonnen voordat u een beslissing nam?
3. Voer een kosten-batenanalyse uit: Kunnen de potentiële voordelen die voortkomen uit de beslissing de verwachte kosten rechtvaardigen? Wat als de kosten de prognoses overtreffen en de baten achterblijven bij de prognoses?
4. Beoordeel de risico/opbrengstverhouding: Wat zijn alle mogelijke beloningen en zijn, in vergelijking met alle potentiële risico's, de kansen in uw voordeel of juist in uw voordeel?
5. Beoordeel of dit het juiste is om te doen: Achter beslissingen staan waar iedereen achter staat, vergt niet bepaald veel lef. Aan de andere kant is het staan achter wat men gelooft dat de juiste beslissing is in het licht van enorme controverses, het materiaal waar grote leiders van gemaakt zijn. Mijn vrouw heeft mij altijd verteld dat “je niet fout kunt gaan door goed te gaan” en zoals gewoonlijk vind ik haar advies volkomen terecht. Breng nooit je waardensysteem, je karakter of je integriteit in gevaar. Doe het goede…
6. Maak de beslissing: Misschien wel het allerbelangrijkste: u moet een voorliefde voor actie hebben en bereid zijn een beslissing te nemen. Bovendien moet u leren de best mogelijke beslissing te nemen, zelfs als u over een onvolledige dataset beschikt. Val niet ten prooi aan analyseverlamming, maar neem liever de best mogelijke beslissing op basis van de beschikbare informatie met behulp van enkele van de hierboven genoemde methoden. Kansen zijn niet statisch en de wet van de afnemende meeropbrengst is op de meeste kansen van toepassing, in die zin dat hoe langer u wacht met het grijpen van de kans, des te kleiner het rendement doorgaans is. Sterker nog, het is waarschijnlijker dat de kans volledig verdampt als je te lang wacht met het grijpen ervan.

Tot slot nog wat stof tot nadenken… Het is mijn ervaring dat degenen die het meest kritisch zijn over bepaald gedrag waarschijnlijk hun eigen problemen hebben waar ze de aandacht van proberen af te leiden (voorbeeld: de heer Spitzer die op agressieve wijze prostitutiemisdaden vervolgt). Waar we ons allemaal zorgen over moeten maken is niet het beoordelen van anderen, maar veeleer de manier waarop we andere individuen in het algemeen behandelen, zowel in de beste als in de slechtste tijden. Sta jezelf niet toe een mooi-weervriend, een roddels of een ongevoelige klootzak te zijn. Begrijp liever dat de meesten van ons niet op de hoogte zijn van de innerlijke gedachten van anderen en hun motivaties. We moeten in gedachten houden dat alle mensen fouten maken en dat fouten je niet noodzakelijkerwijs slecht maken, ze maken je alleen maar menselijk.

 

Afbeelding tegoed: NBC-nieuws