Wolfgang Beltracchi is de meest succesvolle kunstvervalser uit de geschiedenis. Zijn nepschilderijen zijn voor $46 miljoen verkocht aan musea en privécollecties over de hele wereld. Hij zegt dat de experts hem haten omdat hij ze tientallen jaren lang voor de gek heeft gehouden – uiteindelijk belandde hij in de gevangenis. Sommigen zeggen dat wat hij deed een misdaad tegen de kunst was cultuur en anderen vinden het acceptabel omdat hij niemand pijn heeft gedaan.
Dit verhaal schetst een sterke allegorie leiderschap. Het klinkt misschien vergezocht, maar hoe vaak hebben we geprobeerd ons eigen gedrag voor nep te laten doorgaan om een façade in stand te houden? In het volgende artikel deel ik enkele observaties, inzichten en onderzoeken over hoe we authentieker kunnen zijn en onze eigen niet-authenticiteiten kunnen leren herkennen.
De meeste mensen kunnen zien dat iemand nep is. Het is intuïtief duidelijk en valt op als een foto van de Mona Lisa die een kat vasthoudt. We zijn het aan onszelf en anderen verplicht om echt te zijn – door de maskers af te zetten die fungeren als een laagje op wie we werkelijk zijn.
Dus wat is de beloning van nep zijn? Zijn we bang om in te gaan tegen het overheersende groepsdenken, om kwetsbaar te zijn? Of zijn wij dat angstig dat mensen ons niet leuk zullen vinden, of diep van binnen, misschien houden we niet van onszelf?
Dr. Brene Brown aan De kracht van kwetsbaarheid | Video op TED.com Omdat we in een chaotische wereld leven, verdoven we de kwetsbaarheid. We beschermen onszelf door emoties zoals angst, teleurstelling, vreugde en dankbaarheid te blokkeren. We voelen ons dan ellendig omdat we verbinding zoeken met anderen – en omdat we geen verbinding maken voelen we ons kwetsbaar en zo gaat de cyclus door.
Dus hoe weten we of we authentiek zijn? James Hillman, auteur van The Souls Code: op zoek naar karakter en roeping, zegt dat, net zoals de majestueuze eik ingebed is in de eikel, mensen ook een actieve kern van waarheid in zich dragen, of een beeld dat wacht om geleefd te worden. Het idee van een zielsbeeld bestaat in de meeste culturen. De Grieken hadden het woord daemon, de Romeinen het genie, om de onzichtbare leidende kracht in ons leven te beschrijven. Op dezelfde manier beweert neurowetenschapper Anthony Damasio dat we een beeld hebben dat is ingeprent in een kern van de zelfstructuur en dat we een intern mechanisme of feedbacklus hebben die ons naar dit referentiepunt toe of ervan weg beweegt. Hoe je het ook noemt, de meesten van ons weten wanneer we trouw zijn aan onszelf of niet.
Opnieuw citeert Brown, dit keer in een interview met Oprah: “Authenticiteit is een praktijk die voor iedereen geldt, en we kiezen er elke dag voor.” Tijdens een vergadering maken we bijvoorbeeld een keuze of we gaan, om eerlijk te zijn, en zeggen: ‘Ik ben het niet eens met wat je zegt’, of we knikken enthousiast, zetten een valse glimlach op en zijn het ermee eens, zelfs als wij niet.
Het werk van Beltracchi is geniaal en uniek. Zijn echte misdaad was het verbergen van zijn ware talent – zijn handtekening, om iemand anders na te volgen. Op dezelfde manier toont onze authenticiteit ons kenmerkende zelf. Dit is het kenmerk van buitengewoon leiderschap.
Deze website maakt gebruik van cookies.
