Het voordeel van een afwijkende mening

Ik hou van krachtige debatten en heb over het algemeen een open geest, en ik geniet er echt van als mijn gedachten en meningen worden uitgedaagd. Als iedereen het altijd met mij eens zou zijn, zouden gesprekken niet erg stimulerend zijn en zou het verwerven van nieuwe kennis en inzichten zeker moeilijker zijn. Dat gezegd hebbende, er zit een voordeel aan afwijkende meningen...

Het punt is: ik heb alleen echt het geduld voor een intellectueel eerlijk discours. Het maakt mij niets uit of ik argumenten win, of iemand gelijk of ongelijk heeft, of de logica goed of fout is, maar ik geef wel om motivatie en intentie. In de tekst die volgt, ga ik je vragen om wat onderzoek te doen. Ben je klaar voor de uitdaging?

Wat volgt kan een beetje esoterisch worden, maar als je voorbij de semantiek van mijn filosoferen kunt komen, denk ik dat je grote waarde zult ontdekken als ik de punten over het onderwerp van vandaag met elkaar verbind. Een paar eerste vragen om over na te denken als we aan de slag gaan: Hoe reageer je als iemand het niet met je eens is? Houd je van staart en rennen en wil je koste wat het kost conflicten vermijden? Houdt u zich bezig met het verdedigen van uw positie tot de dood erop volgt, terwijl u zich er niet echt druk over maakt hoeveel slachtoffers daarbij vallen? Of probeer je kennis, begrip en perspectief te verwerven? Het allerbelangrijkste is dat je echt betrokken bent bij de nastreven van de waarheid, of wordt u gewoon welsprekend in een poging uw mening of standpunt te rechtvaardigen?

Het lijkt erop dat de wereld van vandaag overspoeld wordt met mensen die het vermogen hebben verloren om het niet met iemand eens te zijn, maar hem toch respecteren. Als iemand uw denkwijze in twijfel trekt en u hem onmiddellijk als tegenstander beschouwt, kan er een probleem zijn met uw perspectief. Zijn uw leiderschapskwaliteiten voldoende ontwikkeld om lastige gesprekken te voeren of alleen de gesprekken die u wilt voeren?

Dit is mijn uitgangspunt: er zijn maar weinig dingen die er baat bij hebben leiders op de manier waarop afwijkende meningen dat doen. De beste leiders zijn voortdurend op zoek naar degenen die hun denken ter discussie stellen en betrekken ze daarbij. Ze zijn nieuwsgierig, leergierig en hebben een onverzadigbare honger om te leren. Het allerbelangrijkste is dat ze zich werkelijk bekommeren om wat anderen denken en waarom zij dezelfde overtuigingen koesteren. Of u tegengestelde opvattingen en standpunten als conflict of kans ziet, zegt veel over u als persoon en geeft vooral inzichtelijk commentaar op wie u bent als leider. Het op objectieve wijze kunnen onderscheiden en bespreken van subjectieve standpunten is een kunstvorm die aanwezig moet zijn voor effectief leiderschap. Als je iemand niet kunt leiden met wie je het niet eens bent, dan ben je geen leider – je bent een dictator. Als je jezelf niet kunt omringen met mensen die je denken uitdagen, dan ben je geen leider – je bent een egomane.

Het begrijpen en respecteren van de percepties van anderen is zo'n cruciaal onderdeel van het zijn van een effectieve leider dat je, zonder dit vermogen, naar mijn mening echt niet effectief kunt zijn in een leiderschap rol. Grote leiders nemen de tijd om de verschillende kiesdistricten en invloedssferen waarmee ze in contact komen te begrijpen. ‘Mijn weg of de snelweg’-denken en/of positionele dictaturen creëren zelden de cultuur en prestaties die worden gedemonstreerd door winnende organisaties.

Hoewel ik lang geleden tot de conclusie ben gekomen dat perceptie er inderdaad toe doet, is dit misschien niet om de redenen die je zou denken. Ik heb ontdekt dat de meerderheid van de mensen de neiging heeft bijziend te zijn als het gaat om perceptie. Ze begrijpen hun eigen percepties, maar zijn vaak onwetend of niet medelevend als het gaat om de percepties van anderen. Zie je, het belangrijkste dat je moet begrijpen is dat succes als leider heel weinig te maken heeft met jouw perceptie, maar juist alles met de perceptie van anderen.

Ik suggereer niet dat je je perceptie negeert, je perceptie ondergeschikt maakt of je perceptie verandert, maar ik raad je sterk aan om de tijd te nemen om je bewust te zijn van de percepties van anderen en deze te begrijpen. Wat ik zojuist heb omarmd heeft niets te maken met het in gevaar brengen van uw waarden of oneerlijk zijn. Mijn redenering gaat er eerder van uit dat als u geen voeling heeft met de percepties van betekenisvolle kiesdistricten, uw succes zal worden belemmerd door uw tunnelvisie.

Als het gaat om een authentiek, transparant discours, zijn motivaties van belang. Degenen die de zorg en het respect voor anderen boven het bevorderen van hun persoonlijke, positionele, professionele of politieke agenda plaatsen, zullen winst maken vertrouwen, respect, en invloed. U ziet dat u juist door niet te proberen anderen te overrompelen, te manipuleren of te slim af te zijn, uw boodschap effectief kunt overbrengen, zelfs aan een publiek dat anders misschien niet bereid of ontvankelijk zou zijn. Bovendien kun je door open en eerlijke interacties daadwerkelijk iets leren…

Ik kan je garanderen dat je niet altijd gelijk hebt, dat je denken genuanceerd kan worden, dat je kennis kan worden verdiept, dat je je standpunten kunt herformuleren en ontwikkelen, en dat je visie kan worden uitgebreid. Dit gebeurt meestal als u monologen geeft in plaats van deelneemt aan dialogen. Als u degenen met afwijkende meningen en standpunten niet betrekt in openhartige en open discussies, zult u moeite hebben uw ware intellectuele potentieel te ontwikkelen. Of je het er nu mee eens of oneens bent, is niet het punt... Het punt is dat het begrijpen van de percepties van anderen je een bron van intelligentie, een leermogelijkheid en het vermogen biedt om de communicatielijnen open te houden.

Dus, wat denk je? Of je het er nu mee eens of oneens bent, ik hoor graag je mening in de reacties hieronder.