Het leek gewoon gemakkelijker om een ander project op zich te nemen dan iemand anders in het team te overtuigen om vrijwilligerswerk te doen. Gelukkig heb ik op het moment dat ik dit schrijf het gevoel dat ik weer mijn normale energieniveau en instelling heb! Mijn doel is om mijn ervaring te delen, zodat het je kan helpen geduld met jezelf te hebben als je iets soortgelijks doormaakt. Voor iedereen die anderen leidt of aanstuurt, zal ik proberen vast te stellen welk type ondersteuning het meest heeft geholpen.
Het bereiken van een plek waar je het gevoel hebt dat je liever in bed blijft dan je verantwoordelijkheden onder ogen te zien, is geen geweldige plek om te zijn… maar ik zag het als een kans om aan zelfreflectie te doen. Voordat ik mijn inzichten ga delen, wil ik erkennen dat mijn relatie met werk kan verschillen van die van u. Ik geniet van mijn werk, hou van de mensen met wie ik werk, maar ik identificeer me niet altijd met wat ik doe. Sterker nog, ik herinner mezelf er actief aan dat ik meer ben dan wat ik bereik of mijn huidige functietitel, en ik streef ernaar om in balans te zijn met de manier waarop ik mijn tijd doorbreng tussen werk, de mensen van wie ik hou en het doen van dingen die ik graag doe. Doen. Ik deel dit omdat ik me een minderheid voel als ik omga met mensen die carrièregericht of gefocust zijn, en ik niet weet in welk kamp jij zit. Als je vaak nadenkt over het bereiken van een beter evenwicht tussen werk en privéleven, ben je dan bereid om dit te doen? daarvoor van baan veranderen?
Ik heb een aanzienlijke loonsverlaging ondergaan om flexibiliteit te hebben, en dit druist in tegen de verwachting (norm?) om de bestbetaalde baan te zoeken die ik kon vinden toen ik het leger verliet. En ik zeg niet dat dit voor iedereen de juiste filosofie is, maar nu je begrijpt hoe ik erover denk, zul je je misschien meer bewust worden van je eigen relatie met je werk. Deze relatie bepaalt hoe we onszelf zien en hoe we onze productiviteit beoordelen. We zijn geconditioneerd om onze prestaties te meten en te beoordelen, dus ik noem dat nu omdat zelfbewustzijn is cruciaal om te bepalen of u mogelijk een burn-out ervaart of er dichtbij komt.
De enige persoon die verantwoordelijk is voor uw welzijn bent u. Maar het is moeilijk om tegenover onszelf, en bij uitbreiding, bij de mensen die verwachten dat we voor hen opkomen, toe te geven dat we misschien opgebrand raken. We hebben de neiging dit gevoel te associëren met het niet “kunnen ophangen” of beheren van alles op ons bord. En de angst om als onbekwaam of erger nog, als niet goed genoeg te worden gezien, is een grote barrière bij het omgaan met de oorzaak van de burn-out. Angstafkeer weerhoudt ons er zeker van om zinvolle veranderingen in onze dagelijkse praktijk aan te brengen die ons kunnen helpen een burn-out te voorkomen.
Dit is vooral relevant gezien het huidige klimaat waarin we ons bevinden en de nieuwe stressfactoren waarmee we worden geconfronteerd. De pandemie van COVID-19 heeft de onevenwichtigheden op zoveel niveaus verergerd, en ik voelde dat mijn eigen evenwicht op de proef werd gesteld. Als er ooit een tijd was om zelfzorg te leren kennen en in de praktijk te brengen, dan is het nu!
Dus ik googlede “ben ik opgebrand” en ik vond dit nuttige artikel waarin de tekenen en symptomen van burn-out worden geschetst. Het ervaren van een burn-out is vergelijkbaar met het hebben van een chronisch probleem dat in de loop van de tijd erger wordt. Het is het gevolg van langdurige stress. Omdat een burn-out geleidelijk ontstaat, kan het een tijdje duren voordat we de veranderingen opmerken, maar het zal hoogstwaarschijnlijk invloed hebben op uw energieniveau, persoonlijkheid, relaties en uw lichamelijke gezondheid. Wanneer we gestrest zijn, overspoelen onze hersenen ons lichaam met stresshormonen en zij verzwak uw immuunsysteem.
Als je het gevoel hebt dat je een burn-out ervaart, is het misschien tijd om even stil te staan en te kijken hoe je je tijd doorbrengt. Investeer jij in jezelf?
Deze website maakt gebruik van cookies.
