Gebaseerd op talrijke verzoeken van N2Growth-blog lezers en abonnees Elke maandag zal ik mijn adviezen en meningen publiceren als antwoord op uw vragen. Alle vragen met betrekking tot het onderwerp ondernemen in het algemeen (branding, Financiën, Leiderschap, Talentmanagement, Marketing, Sales, PR, Strategie, enz.) zijn eerlijk spel. Hoewel ik mijn best zal doen om aan zoveel mogelijk verzoeken te voldoen, is de realiteit dat niet alle inzendingen worden geaccepteerd. Omdat ik slechts één antwoord per week op één vraag publiceer, kan het bovendien enige tijd duren voordat uw antwoord wordt gepubliceerd (ervan uitgaande dat uw verzoek wordt geaccepteerd). Als u daarom onmiddellijk antwoord nodig heeft, markeer dan uw vraag dienovereenkomstig en ik zal proberen rechtstreeks contact met u op te nemen. Nu de basisregels uit de weg zijn geruimd, is de eerste vraag die ik zal beantwoorden: "Wat is het verschil tussen durfkapitaal en private equity?"
Het antwoord uit het leerboek dat de meeste B-School-professoren zouden geven, is dat risicokapitaal een subset is van een groter geheel private equity activaklasse, waaronder durfkapitaal, LBO's, MBO's, MBI's, bridge- en mezzanine-investeringen. Historisch gezien hebben durfkapitaalinvesteerders aandelenkapitaal met een hoog risico verstrekt aan startende en beginnende bedrijven, terwijl private-equitybedrijven secundaire tranches van aandelen- en mezzanine-investeringen hebben verstrekt aan bedrijven die volwassener zijn in hun bedrijfslevenscyclus. Ook hier geldt dat durfkapitaalbedrijven traditioneel gezien hogere verwachtingen hebben over de drempelwaarden, dat ze meer huurlingen zullen zijn met hun waarderingen en zwaarder zullen zijn in hun beperkingen op het management dan private equity-bedrijven.
Hoewel de bovenstaande beschrijvingen technisch correct zijn en vanuit historisch perspectief grotendeels trouw zijn gebleven, zijn de grenzen tussen durfkapitaal- en private equity-investeringen vervaagd door de toegenomen concurrentie op de kapitaalmarkten in de afgelopen 18 tot 24 maanden. Met de robuuste, zo niet schuimige toestand van de huidige kapitaalmarkten is er veel te veel kapitaal dat op te weinig kwaliteitsdeals jaagt. De toegenomen druk van geldbeheerders, beleggingsadviseurs, fondsbeheerders en kapitaalverschaffers om fondsen te plaatsen is ongekend hoog. Deze overtollige geldhoeveelheid heeft voor meer concurrentie tussen beleggers gezorgd, waardoor de waarderingen voor ondernemers zijn gestegen en de rendementen voor beleggers zijn gedaald.
Deze toegenomen concurrentie tussen investeerders heeft zowel durfkapitaal- als private-equitybedrijven gedwongen hun horizon te verbreden om nieuwe kansen te blijven benutten. De afgelopen twaalf maanden heb ik een toename gezien van private equity-bedrijven die bereid zijn bedrijven in een eerder stadium te overwegen, en durfkapitaalbedrijven die de rendementseisen verlagen om concurrerender te zijn bij het veiligstellen van kansen in een later stadium.
De moraal van dit verhaal is dat als je een ondernemer bent die op zoek is naar investeringskapitaal, je timing goed is. Hoewel de traditionele vuistregels die hierboven zijn uitgelegd, kunnen worden gebruikt als basisrichtlijn voor het bepalen van de geschiktheid van beleggers, mogen traditionele richtlijnen u er niet van weerhouden alle soorten kapitaalverschaffers te verkennen. Hoewel sommige van de basisregels mogelijk een verandering in de hand werken, moeten uw doelstellingen op het gebied van kapitaalvorming hetzelfde blijven: houd rekening met voorstellen van durfkapitaalinvesteerders, private-equityfirma's, hedgefondsen en 'angel investors', terwijl u probeert door de hele kapitaalstructuur heen te werken om de hoogst mogelijke waardering na te streven. tegen de laagste gemengde kapitaalkosten, terwijl de grootst mogelijke controle behouden blijft.
Deze website maakt gebruik van cookies.
