Ik sprak vorige week met een collega die op een bepaald moment in ons gesprek een derde partij als naïef verwees, waarop mijn antwoord was: “Ik ben er niet zo zeker van dat dat een slechte zaak is – misschien moeten we allemaal wat naïever zijn.Het zaadje dat ik probeerde te planten was dat als mensen (vooral degenen die leiding geven) minder tijd zouden besteden aan het verdedigen van wat ze denken te weten, en meer tijd zouden besteden aan het verkennen van het enorme universum van wat ze niet weten, we meer vooruitgang zouden kunnen boeken.
Omdat ik jonge kleinkinderen heb, blijf ik onder de indruk van hun neiging om snel te leren. Met elke dag die voorbijgaat, komen er talloze nieuwe ontdekkingen en gigantische sprongen in het leren en ontwikkelen. Ze zijn onschuldig en naïef, maar ze zijn onverzadigbaar nieuwsgierig en bereid om input, leiding en feedback van anderen te accepteren.
Het enige verschil tussen jonge kinderen die blijk geven van snelle leermogelijkheden en hun volwassen tegenhangers is de bereidheid om het onbekende en het nog te ontdekken te omarmen als kans in plaats van als risico. Wat als wij als volwassenen onszelf in een voortdurende staat van ontdekking zouden kunnen brengen? Mijn stelling is dat naïviteit een bepaalde briljantheid bezit, die leiders maar al te graag zouden omarmen. In mijn werk met de Gordiaans InstituutIk heb ontdekt dat de meeste uitdagingen ontstaan doordat men er niet in slaagt verschillende paden en perspectieven te verkennen. Veel leiders geven blijk van een griezelige neiging om het status quo-denken te beschermen in plaats van het ter discussie te stellen. Het niet benutten van het grenzeloze potentieel van creatief denken is een teken van zwak leiderschap.
Ik heb altijd gezegd dat als je de slimste persoon in de kamer bent, je het verkeerde team hebt samengesteld. De beste leiders die ik ken, besteden hun tijd aan praten, nadenken en leren over wat ze niet weten. Ze staan open voor nieuwe inzichten, verschillend of zelfs afwijkende meningenen van iedereen leren, ongeacht leeftijd, titel of functie.
In mijn recente boek Hacking Leadership, Ik onderzoek de vele voordelen van het afleren – het uitpakken van valse waarheden die als reëel worden beschouwd. Mijn vraag is deze: is uw intellect een bezit of een verplichting? Het enige wat je hoeft te doen is kijken naar een heel slim persoon die zijn standpunt verdedigt om te begrijpen waar ik met de bovengenoemde vraag naartoe wil. Het observeren van intelligente mensen die hun overtuigingen voordragen, verdraaien, positioneren, vleien, argumenteren, rationaliseren of rechtvaardigen om ‘de overwinning te behalen’ is vaak vermakelijk, maar het kan ook buitengewoon frustrerend zijn. We zijn allemaal wel eens een deel van de 'intelligente' mensen tegengekomen die geloven dat hun intellectuele scherpte veel beter is dan het onderscheidingsvermogen van hun collega's en collega's. Niet alleen hebben deze intellectuele reuzen meestal ongelijk, maar helaas is het tegen de tijd dat ze zich bewust worden van de werkelijkheid al te laat.
Hoewel leiderschapsintelligentie geen oxymoron hoeft te zijn, kan dat zeker het geval zijn. Wanneer iemand zijn eigen rook begint te geloven, bevindt hij zich op een zeer gladde helling. Ik geloof dat er waarheid schuilt in de uitspraak ‘iemand kan te slim zijn voor zijn eigen bestwil’. Hoe vaak ben je er getuige van geweest dat een heel slim persoon er niet in slaagde een probleem op te lossen dat een jonger, minder ervaren en misschien zelfs minder intelligent persoon met schijnbaar weinig moeite oploste? Hoewel ruwe intelligentie op zichzelf en met uitsluiting van andere eigenschappen en kenmerken een waardevol goed is, kan het uitsluitend vertrouwen op IQ een barrière vormen voor professionele groei en volwassenheid.
Staat uw intellect uw succes in de weg? Ben je zo gecharmeerd van hoe slim je bent dat je niets gedaan kunt krijgen? Overweeg dit; Is het belangrijker om gelijk te hebben, of om het juiste resultaat te bereiken? Ik heb de neiging degenen te respecteren die anderen naar het juiste resultaat kunnen leiden, in tegenstelling tot degenen die anderen hekelen alleen maar om te bewijzen dat ze gelijk hebben. Als je zekerheid je wijsheid overschaduwt, wil je misschien een stapje terug doen...
Door de aard van wat ik voor de kost doe, heb ik de neiging om met zeer slimme mensen te werken. Het is mijn observatie dat hyperintelligente mensen de neiging kunnen hebben zichzelf met groot gemak in de problemen en buiten kansen te denken. Telkens wanneer ik betrap dat ik kwesties van intellect, ego, leiderschap, enz. bespreek, moet ik altijd denken aan de cartoon die luidt: “Regel nummer één: de baas heeft altijd gelijk. Regel nummer twee: raadpleeg bij twijfel regel nummer één.” Als u merkt dat u standpunten rationaliseert of rechtvaardigt die uitsluitend gebaseerd zijn op intellectueel redeneren, zonder rekening te houden met cultuur, praktische realiteit, timing of andere contextuele overwegingen, bent u misschien te slim voor uw eigen bestwil. Net zoals een gebrek aan geloof in de zwaartekracht je niet zal beletten te vallen, betekent het simpelweg geloven dat een bepaalde mening of theorie een feit is niet dat dit ook zo is.
Vaak ligt het probleem met intelligente mensen simpelweg in het feit dat ze het leuk vinden om gelijk te hebben. Slimme mensen kunnen snel in de positie komen waarin ze ego met intellect verwarren, en kunnen ideeën soms tot de dood verdedigen in plaats van toe te geven dat ze ongelijk hebben.
Slimme leiders zijn meer bang dat ze ongelijk hebben dan dat hun ongelijk wordt bewezen. Het winnen van een ruzie is niet bijzonder moeilijk, maar kan een zeer dure prijs met zich meebrengen. Deze verwarring van ego en intellect komt vaak voort uit het succesvol beargumenteren van verkeerde standpunten in de loop van de tijd, zodat ze hun persoonlijkheid hebben opgebouwd rond gelijk hebben, en daarom hun perfecte staat van dienst van verzonnen gerechtigheid tot de dood zullen verdedigen. Slimme mensen trappen vaak in de valkuil dat ze de voorkeur geven aan gelijk, ook al is dat gebaseerd op waanvoorstellingen.
Dus hoe weet je wanneer je de donkere kant bent overgestoken en het verschil tussen feit en fictie niet meer kunt zien? De volgende vijf items zullen je helpen te onderscheiden of je je intellect wel of niet op de juiste manier gebruikt, of dat je gewoon je eigen propaganda hebt afgekocht:
1. Aanhoudend conflict: Bevindt u zich in een voortdurende staat van debat? Merk je dat je denkt: “Waarom ben ik de enige die dit snapt?” Is het voor u belangrijker om gelijk te hebben dan om tot de juiste oplossing voor een probleem, probleem of kans te komen? Staat u bekend als een verbitterd, pessimistisch of negatief persoon? Als een van deze problemen situaties beschrijft die te dicht bij huis komen, wil je misschien een stapje terug doen en wat zelfevaluatie doen.
2. Gebrek aan professionele groei: Ik heb vaak gezegd dat het voor stagnerende leiders onmogelijk is om groeiende organisaties in stand te houden. Als u liever op uw lauweren rust in plaats van voortdurend uw geest te strekken, staat u een ruwe ontwaking te wachten. Waarschuwing: Leiders die zichzelf niet professioneel ontwikkelen, zullen worden vervangen door degenen die dat wel doen.
3. Exclusiviteit versus inclusiviteit: Gebruikt u uw intelligentie om anderen te intimideren en te onderdrukken, of om anderen aan te moedigen, te inspireren en te motiveren? Vraagt u zich af waarom u toptalent niet kunt behouden of waarom u belangrijke klanten verliest? Als uw genialiteit polariserend is in plaats van boeiend, hoe slim bent u dan werkelijk?
4. Echt succes: Als een onafhankelijke derde partij uw collega’s en ondergeschikten zou interviewen, hoe zou die feedback er dan uitzien? Zien anderen je als succesvol, of ben je in je eigen gedachten slechts een legende? Wat ik van mezelf denk, is lang niet zo belangrijk als wat mijn familie, vrienden, klanten en collega’s van mij denken. Als degenen waarmee u zich omringt, u niet hoog in het vaandel hebben staan, dan heeft u daar geen reden toe.
5. Je hebt het te druk: Zeggen “Ik heb het te druk voor _________” is code, want je hecht geen waarde aan wat __________ ook is. Slimme leiders hebben het nooit te druk om goede beslissingen te nemen, in mensen te investeren, te luisteren of te leren. De taak van een leider is om de waarde te begrijpen van het creëren en benutten van witte ruimte, zowel persoonlijk als organisatorisch.
Bonus: je bent een slechte luisteraar: Maak je geen zorgen meer over wat je gaat zeggen en concentreer je op wat er wordt gezegd. Luister niet om uw mening te laten valideren of om uw ego te laten strelen, maar luister om uitgedaagd te worden en om iets nieuws te leren. Je hebt niet altijd gelijk, dus stop met te doen alsof je alles weet en verneder jezelf tegenover anderen. Als je wilt dat er naar je geluisterd wordt, toon anderen dan de hoffelijkheid om naar hen te luisteren. Het is belangrijk om te onthouden jJe moet het nooit te druk hebben om te luisteren. Iedereen kan waarde toevoegen aan uw wereld als u bereid bent te luisteren. Hoe vaak heb je iemand ontslagen vanwege zijn of haar positie of titel, terwijl je eigenlijk had moeten luisteren?
Wijsheid komt niet alleen van collega's en mensen boven je – het kan overal en op elk moment vandaan komen, maar alleen als je bereid bent te luisteren. Vergroot uw invloedssfeer en leer van mensen met verschillende perspectieven en ervaringen – u zult blij zijn dat u dat gedaan heeft.
Het komt erop neer dat de gave van intellect een bezit is om dankbaar voor te zijn, maar alleen als het goed en productief wordt gebruikt. Het is geen excuus om lui, arrogant, kleingeestig of waanvoorstellingen te zijn. Laat uw intellect u niet in de weg staan, maar gebruik het eerder als een troef om de mensen om u heen tot hun volledige potentieel te ontwikkelen, waardoor uw kansen op succes op de lange termijn worden vergroot. Als u twijfelt, ga er dan van uit dat u over elk onderwerp een zekere mate van naïviteit bezit; dit zal u goed van pas komen.
Gedachten?
Deze website maakt gebruik van cookies.
