Het pleidooi voor alomtegenwoordig leiderschap

Werkt u in een omgeving die leiderschap op elk niveau bevordert, of alleen aan de top van het organigram? Je kunt mensen kastijden omdat ze proberen leiding te geven, of ze aanmoedigen om risico's te nemen, kansen te verkennen en kansen te creëren beslissingen. Als u een cultuur van leiderschapmoet je erin slagen alomtegenwoordigheid van leiderschap te creëren.

Ik heb vaak geschreven over de waarde van het creëren van een leiderschapscultuur, maar ik blijf me verbazen over hoeveel organisaties simpelweg niet begrijpen dat het onmogelijk is zo'n cultuur te creëren als mensen consequent te horen krijgen dat ze geen leiders zijn. Organisaties die zijn gebouwd op de ruggen van zwakke, afhankelijke volgers zijn lang niet zo levendig en duurzaam als organisaties die zijn ontworpen door de gezamenlijke inspanningen van sterke, onafhankelijke leiders.

Als u één ding uit de column van vandaag wegneemt, laat het dit zijn: leiderschap dat niet overdraagbaar, herhaalbaar, schaalbaar en duurzaam is, is eigenlijk helemaal geen leiderschap. Niet iedereen kan CEO zijn, maar iedereen kan leiding geven. Onthoud dit: als u denkt dat u geen leider bent, wees dan niet verrast als anderen het met u eens beginnen te worden.

Denk bij twijfel aan alomtegenwoordigheid, niet aan schaarste. Leiderschap is geen schaars goed, of zou dat in ieder geval niet moeten zijn. Veel te veel bedrijven behandelen leiderschap ten onrechte als een esoterische rol die is voorbehouden aan een bevoorrechte enkeling. Hoe gezonde organisaties zich ook realiseren dat leiderschap een alomtegenwoordige kwaliteit moet zijn die elk aspect van de dagelijkse bedrijfsvoering doordringt. Ze begrijpen dat ieder mens leiding moet geven; Zelfs als mensen alleen verantwoordelijk zijn voor het leiden van zichzelf, moeten ze leiden.

Het probleem met wat ik tot nu toe heb omarmd, ligt in de realiteit van hoe de samenleving onze perceptie van leiderschap door de jaren heen heeft veranderd. De decentralisatie van leiderschap als praktijk heeft plaatsgevonden als gevolg van twee hoofdpunten: 1.) Het afstand doen van persoonlijke verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid door velen in de beroepsbevolking, en; 2.) Het kapen van autoriteit en controle door degenen die waarde hechten aan zelfpromotie en macht over echt leiderschap.

Ieder individu dat verantwoordelijkheid draagt voor een persoon, aspect, functie of taak binnen een organisatie is in feite een leider. U heeft misschien niet de leiding, maar als uw directe of indirecte inspanningen anderen beïnvloeden, bent u feitelijk leidend. Hoe hoger u in het organigram staat, hoe afhankelijker u bent van het leiderschapsvermogen van degenen aan wie u leiding geeft. Iedereen die advies, creatieve gedachten, input of feedback biedt, helpt de percepties van senior leiders vorm te geven – zij functioneren daardoor ook zelf als leiders.

Als we er niet in slagen onze verantwoordelijkheid als collega's en burgers te aanvaarden, terwijl we zo gemakkelijk onze autoriteit aan anderen afstaan, falen we niet alleen in het leiden – we veroordelen onszelf tot een leven waarin we ons potentieel verspillen. Onthoud; de mensen met het grootste formele gezag bezitten of oefenen dit niet noodzakelijkerwijs uit grootste invloed.

Als u denkt dat u geen leider bent, wees dan niet verbaasd als anderen u beginnen te geloven. De realiteit is dat jij de enige persoon bent die je van je leiderschap kan beroven. De beste leiders leiden niet alleen zichzelf goed, ze ontwikkelen ook anderen tot zeer bekwame leiders. Ze worden niet bedreigd door het succes van anderen, maar halen er grote voldoening uit.

Gedachten?