Verdraaid Leiderschap

Nooit in de geschiedenis van de mensheid is er een grotere behoefte aan leiderschap geweest, en toch is er een enorm tekort. De reden is simpel. Leiderschap wordt op universiteiten en cursussen onderwezen door intellectuele 'fu – k – wits' die goed praten spel maar speel niet. Het huidige model leert ons in grote lijnen over leiderschap met mooie theorieën. Wat ontbreekt is de praktische toepassing van hoe je dat eigenlijk moet doen zijn een leider.

Denk er eens over na: hoe stom is dat? Het is alsof je probeert les te geven Roger Federer hoe je tennis speelt in een klaslokaal. Dat weten we allemaal zijn Als tennisser moet je daadwerkelijk tennissen, op de baan. Waarom zou leiderschap anders zijn? In een notendop: wat nodig is, is een nieuw paradigma dat toegang mogelijk maakt tot ‘doorbraak’ en daadwerkelijk een leider kan zijn in plaats van ‘af te breken’. kennis over leiderschap.

Laat me je een voorbeeld geven.

Ik sta op een brug over een kloof waar beneden een rivier woedt en ik ben zenuwachtig. De lucht is ijskoud en ik drink een warm drankje om op te warmen. De afgelopen uren heb ik geprobeerd de boel op te ruimen moed om ergens in Queenstown, Nieuw-Zeeland, naar een platform aan de zijkant van een brug te stappen. Ik ben zeer alert, mijn hart klopt snel en mijn gedachten schreeuwen het uit: "Dit is gek, doe het niet." De druk is enorm. Ik wil niet slecht overkomen tegenover mijn collega's die allemaal de sprong wagen als onderdeel van de jaarlijkse verkoopmanagerconferentie van ons bedrijf. Als ik eindelijk op het platform stap, ben ik doodsbang, te bang om naar beneden te kijken, dus kijk ik alleen maar recht voor me uit, volledig bevroren van angst. De instructeur zet mijn voeten op elkaar en zegt: 'Ik tel tot drie en spring dan.

Een twee …."

Dit is het punt. De wetenschap dat ik een veiligheidskoord om mijn been heb, helpt me niet om mijn hoogtevrees te overwinnen. Ik ben mezelf aan het verpesten. Het helpt mij ook niet dat ik weet dat ik in de handen ben van bekwame instructeurs. Op dat moment van de waarheid moest ik iets anders gebruiken om mijn grootste te overwinnen angst en dat ik het in me heb om van het platform in de woeste rivier beneden te springen met weinig meer dan een gigantische rubberen band om mijn been.

Dus hier is de cruciale vraag: wat gaf mij de moed die ik op dat moment nodig had om te springen? Terwijl ik alleen maar angst had? Sinds dat moment, ruim vijfentwintig jaar geleden, ben ik er getuige van geweest hoe honderden mensen de uitdagingen en angsten die ze hadden, overwonnen. Ik heb gezien hoe ze toegang kregen tot iets diepers van binnen om hun leven ten goede te transformeren, terwijl ze alleen maar angst, frustratie en schijnbaar onoverkomelijke obstakels hadden.

Ik heb gewerkt met drugs-, alcohol-, seksverslavingen, geweld, en gemarginaliseerde gezinnen en vechtende paren. Ik heb ook met veel leidinggevenden gewerkt die effectieve leiders wilden worden. Toch hadden ze allemaal verborgen interne barrières die hen in de weg stonden. We hebben allemaal uitdagingen die we onder ogen moeten zien en overwinnen als we een bevredigender leven willen leiden en onze barrières willen doorbreken die meestal in de geest bestaan.

Wat nodig is, is een nieuw paradigma voor leiderschapsprestaties dat persoonlijke transformatie mogelijk maakt om daadwerkelijk een leider te zijn. Er zijn drie stadia:

1. Psychotherapeutisch bewustzijn om de verborgen barrières voor uw prestaties te onderscheiden die u vaak blokkeren zonder dat u zich hiervan bewust bent.
2. Verwijderen disfunctionele gewoonten die fungeren als natuurlijke regelaars voor prestaties. Vaak zijn dit: niet authentiek zijn, niet toegewijd, niet integer, niet verbonden, geen betekenis hebben en een groter doel hebben.
3. Het creëren van een krachtige toekomst om de context te bieden voor uw optreden in het heden. (Je kunt niet je toekomst zijn als je nog steeds vanuit het verleden leeft).